Mesleğimizi Aşka Çevirmek

Mesele bu ya. Adam yarın yapacağı işi bugün yapar, bugün alacağı zevki yarına erteler. Bugün hep gelecek telaşında, şimdinin hazları hep yarınlarda. Peki ömrümüzün çoğu çalışmak ile geçerken mesleğimizi aşka çevirdik mi?

Neden Çalışmak Zorundayız?

Öncelikle temel olarak barınak ve yeme-içme ihtiyaçlarımızı karşılayabilmek için, sonrasında sosyal bir canlı olmanın doğurduğu arzu ve isteklerimizi gerçekleştirmek için. Yani demek istediğim bu ihtiyaç ve isteklerimizi karşılayabilmek amacı ile çalışmak mecburiyetindeyiz. Şimdi burada yazının gittiği yöne bir parantez açarak sizlere kısaca yaptığım ve yapmak istediğim meslekten bahsetmek istiyorum.

Aklımız Başımıza Fark Edince Geliyor.

Üniversiteyi bitirip askerliği halledince iş hayatıma lojistik sektöründe faaliyet gösteren babamın yanında başladım. Şehir içi- şehirler arası Nakliye ve komisyonculuğu üzerine uğraşmaktaydık. İşler yoğun bir tempoda gece gündüz demeden devam etmekteydi. Benim katılımımdan iki yıl sonra babamın emekli olması ile bütün iş yükü üzerimde kaldı. Ve bu şekilde toplamda 15 yıl bu mesleği icra ettim. Evet kazancı iyiydi. Fakat kendime ve aileme ayırdığım zaman az ve stres yüklü bir işti. Severek yapıyordum ama kendimin bilinçli bir seçimle yaptığım bir meslek olmaması sebebi ile motivasyonum düşmekteydi. Resim yapmaya olan merakım beni ebru sanatı ile tanıştırdı. Sekiz yıl öncesinde ebru dersleri almaya başladım. Yaklaşık 2 yıl ders aldıktan sonra hobi olarak ebru yapmaya başladım. 2013 yılında İzmir'de bir derneğin kültür sanat festivali bünyesinde ilk sergimi açtım. Bu süreçte bir şeyi fark ettim. Ebru sanatı ile gerçekten tüm benliğim ile severek uğraşmaktaydım.

Lojistik sektörün de on beş yıl faaliyet gösterdikten sonra geçinme, barınma vs. gibi sebeplerle mecburi ve katlanarak yaptığım bu işe bir nokta koyarak firmanın kapanışını verdim. Müşterilerimin tamamını aynı sektörde bir arkadaşıma devrederek yaşamakta olduğum İzmir'i terk ederek Kuzey Kıbrıs'a taşındım. Artık hayatımın geri kalanını aşkla yapacağım bir işe odaklı geçirme kararı aldım. Ebru sanatı ile uğraşmak, öğrenmek isteğinde olanlara ders vermek amacı ile bir atölye kurmak üzere kolları sıvadım. Bu sebeple yine bir üstadın yanında eksiklerimi tamamlamak için ders almaktayım. Bunun yanı sıra kuracağım atölyenin ismini duyurabilmek için sosyal medyada da varlık göstermem gerekeceğini düşündüm. Bu sebeple İstanbul İşletme Enstitüsü'nün Sosyal Medya Uzmanlığı, Dijital Pazarlama Uzmanlığı ve Blog Yazarlığı online kurslarına kayıt yaptırdım.

Şimdi hobi olarak yapmakta olduğum bu uğraşı hayatımın geri kalan zamanında mesleğimi aşkla yapacağım bir işe çevirmek amacı ile adım adım inşa etmekteyim.

Neden Ebru Sanatı?

Sizlere uzun uzun ebru sanatından bahsetmeyeceğim.' Neden ebru sanatı? ' sorusuna kendi açımdan cevap vermek istiyorum. Bu arada haklısınız. Kafanızdan geçenleri duyar gibiyim. Türkiye ve Kuzey Kıbrıs şartlarında sanata verilen değerin farkındayım. Çok para kazanmak gibi dert içinde olmadığım için işin maddi kazanç kısmı ile ilgili koca koca beklentiler ve hayaller içinde değilim. Sanatla Meşgul olan insanların motivasyon kaynakları hiçbir zaman maddi değildir.

Ebru sanatı, İlahi güzelliği arama mücadelesidir. Ebrucu hayalindeki güzelliğe ulaşma gayesi ile ömür boyunca hayalinin peşinde amansız bir takiptedir. Ve en güzel eserleri hayalinin eteğinden tutma fırsatını yakaladığı zamanlarda ortaya koyar.

Ebru teknesi ustaların deyişi ile hakikat perdesinin suya yansımasıdır. Ebru Külli (ilahi) ve cüzi (insanın özgür iradesi) iradenin birleştiği ve neticesinde ilahi güzelliğin meydana çıktığı yerdir.

Ebrucu özgür iradesi ile boyaları teknedeki suyun yüzeyine serper, fakat nasıl bir şekil çıkacağını asla bilemez. Sadece tecrübesine binaen tahmin edilebilir. Sebepler ortaya konur ve sonucunu büyük bir kabulleniş ile bekler. Yaşadığımız dünya hayatı gibi. Sebepler ilahi düzende bellidir. Bizler insanoğlu olarak dünyada sonuçları yaşarız. Ve o sonuçlara bakarak ilahi olanda ki sebepleri ararız. Tasavvufta gidilen yolun temsilidir ebru sanatı bir bakıma.

Ebru teknesinde ve hayatlarımızda olanın tekrarı yoktur. Bu sebeple ebru teknesinde ortaya çıkan eserin de tekrarı yoktur. Ebrucu aynı boya ve malzemelerle yaptığı bir ebrunun aynısının bir daha yapamaz. Ancak bir benzerini yapabilir ki ebru eserinin her biri tekrarı yapılamayan eşsiz bir eserdir. Ebrucu renk tüccarıdır ve sermayesi renklerdir.

Bu da neden ebru sanatı sorusuna el cevaptır aslında. Ortaya çıkan eserin benzersiz oluşu sürekli bir motivasyon kaynağıdır.

Manevi eğitim aracı

Ebru sanatı aynı zaman da manevi eğitim aracı olarakta görülür.

• Ebru eğitimi
• Sabır
• Nefse hakimiyet
• Yaradılış esrarının idraki
• Dengeli olabilme eğitimidir.

Dengenin sanatı

Ebru dengenin sanatıdır. Teknedeki denge kozmik dengenin izdüşümüdür.

• Yüzeyde denge
• Fırça darbelerinde denge
• Boya ayarlarında denge
• Elde denge
• Ruhta denge

Ebru ritmin sanatıdır. Talebe fırça talimleri ile vuruşlarında denge ve ritmi yakaladığında hayatında ritmi yakalar.

Ebru sabrın sanatıdır. Eskiler " Sabırla koruk helva olur, dut yaprağı atlas." demişler. Sabır olmadan sanat olmaz. Sabır geliştirilebilir bir histir ve ebru sanatı bu gelişmeye büyük katkı sağlar.

Ebru sanatı bir yandan vermekle alakalıdır. Chuang Tzuh'un kayık benzetmesi tam da bu durum içindir. Tzu der ki "Kusursuz insan boş bir kayık gibidir". Bunun için pek çok şey ima edilir. Ama bana göre tasavvufta kamil insan koşulsuz vermeyi bilen yani kayığını boşaltabilen insan varoluş  gayesini gerçekleştirebilir. Ebrucu bildiklerini öğrenmeye istekli talebelerine aktararak kendine yardımcı olur aslında. Bu durum mesleği aşka çevirmektir bir yerde.

İnsan Tekamülüne yardımcı olacak şekilde yetenekleri doğrultusunda varoluş  gayesini gerçekleştirerek yaşamını sistemin dışına çıkartarak aşk ile sürdürebilir. Baştaki meselin dışına çıkıp gelecek telaşından sıyrılıp anı yaşamanın saadetini fark etmek  hayatı anlamlı kılacaktır.